Εν ριπή...

ΣΤΡΑΤΙΣΙΝΟ

Γκαζωσέ το, το τιμημένο...

Δεν τίθεται θέμα. Σήμερα βρίσκεις την ευχαρίστηση και σε αυτοκίνητα που δε στοιχίζουν 100 και πλέον χιλιάδες ευρώ. Δε χρειάζεσαι μια GT3 ώστε να παραδοθείς άνευ όρων, ούτε μια Μ3 ώστε να θέλεις να εξαφανιστείς σε άλλη γη, άλλα μέρη. Μπορείς και με λιγότερα άλογα, οπότε και χρήματα. Δεν αναφέρομαι ούτε στην Cayman (σ.σ.: άπαιχτη σε οδική συμπεριφορά, ακόμα και σε σχέση με μια καλή 997-C4S), oύτε στις φτερούγες, ούτε στο νέο (άπαιχτο) S3, ούτε στο καταπληκτικό και σε στήσιμο νέο ΤΤ. Μπορείς και με ακόμα λιγότερα. Για το Golf GTi τα έχουμε πει. Υπεράνω κριτικής. Σε δική του κλάση. Για το νέο Type-R θα τα πούμε σύντομα. Μέχρι τότε και σε συνδυασμό με τον ετήσιο απολογισμό, κρατάμε τα Seat Leon TFSI και FR (σ.σ.: το είδαμε μόνο όποτε ο Κ.Κ. χρησιμοποιούσε τη δίκυκλη BMW του), το 207 GT και, βεβαίως βεβαίως, το Renault Clio Sport με τους περίπου 200 ίππους. To Cooper S μάς κούφανε, αλλά υπομονή. Με την κόκκινη Clio, για διάφορους λόγους, γράψαμε περισσότερα από 5.000 χλμ. τους τελευταίους τρεις μήνες, αρχής γενομένης από το Ράλλυ ΕΛΠΑ, το Σεπτέμβριο. Απίστευτο, κι όμως αληθινό, το ροντάραμε με υπομονή για 1.000 χλμ. και στη συνέχεια στον κόφτη, αποφεύγοντας το εθνικό δίκτυο, αφού οι κοντές σχέσεις και ο ήχος του κινητήρα δυσαρεστούν, όταν ψάχνεις την υψηλή τελική.
Σύμφωνοι, καίει ακόμα και 13 λίτρα για κάθε 100 χλμ., από τη στιγμή που αναζητάς συχνά το προειδοποιητικό λαμπάκι αλλαγής ταχύτητας στο στροφόμετρο, αλλά χαλάλι. Και ο θόρυβος, σε συνδυασμό με τις κοντές σχέσεις, και η σχετικά υψηλή κατανάλωση. Τα ωραία, τα διαφορετικά, έπονται. Στρίβει! Πατάει καλά και, με τέρμα γκάζι, προσπερνάς την τεμπελιά του κινητήρα, αξιοποιείς τις κοντές σχέσεις και πας αέρα. Βλέπετε, τα βάζει και κάτω! Και τα κάνει όλα όμορφα κι ευγενικά. Μην ξενερώνετε. Έχει και χαρακτήρα! Απλώς, αξιοποιεί περίφημα και τις σύγχρονες, ηλεκτρονικά ελεγχόμενες μεθόδους προστασίας του όποιου σπιναρίσματος προκύψει στο γλιστερό. Δε θα το πιστέψετε, αλλά δεν έχω αφαιρέσει ποτέ το ESP, ενώ σπάνια έχω δει να ανάβει το φως που προδίδει τη λειτουργία του. Το τιμόνι; Δεν είναι ατού, όπως ο επιλογέας και τα φρένα, αλλά το συνηθίζεις στα πρώτα 50 μ. και το κατατάσσεις και αυτό στα υπέρ του συνόλου. Να είχε τούρμπο; Καμία σχέση! Τότε δε θα ήταν Clio Sport, δε θα θύμιζε στην Τώνια μου το 5 GT της σε κράτημα και θα ήταν ακόμα ένα περίπου GΤi. To Clio είναι καθαρόαιμο. Για τους παλιούς, πρόκειται για ένα σύγχρονο 5 Αlpine - και αυτό τα λέει όλα. Ο εκσυγχρονισμός; Κυρίως στην ανάρτηση. Σήμερα ένα καθαρόαιμο είναι χρηστικό κάτω από όλες τις συνθήκες και είναι ευχάριστο για οδηγό και επιβάτες ακόμα και στους ελληνικούς δρόμους, όπως και αν θέλεις να το δουλέψεις-οδηγήσεις. Οι συνεργάτες του Χ.Α. στο 4auto έγραψαν πως θα προκύψει και πιο φτηνό, με μικρότερο κινητήρα. Μακάρι. Μαζί με το Swift, το Colt, το Fiestaκι και τα καλά «207», Punto και Corsa που έρχονται, οι νέοι θα κάνουν πάρτι σε ωραίες διαδρομές και στην πίστα, αποφεύγοντας τη «Bούτα» και τις καφετέριες-ορμητήρια. Έχουν λόγο, μάλιστα, ώστε να μάθουν να τα οδηγούν σωστά και πολύ γρήγορα. Υποχρέωσή μας, να τα οδηγούν και με ασφάλεια.
Αγαπημένο γκατζετάκι στην Clio του Αντωνάκη; Το εργοστασιακό Bluetooth, που σου επιτρέπει να επικοινωνείς χωρίς να προκαλείς και να ρισκάρεις με το ακουστικό κρεμασμένο στο αυτί. Ωπ, καλή χρονιά... Εξαφανίζομαι, σε άλλη γη, άλλα μέρη, για δέκα ολόκληρες ημέρες. Έτσι, για να ζηλεύει ο Κ.Κ._ Στράτης Χατζηπαναγιώτου

Μας έφτιαξε
H επιτυχία του μικτού Ράλλυ Παλάδιο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα.
Η Porsche 997 Τurbo στους ελληνικούς δρόμους. Ό,τι καλύτερο έχουμε οδηγήσει.
H Lion Ελλάς, που πήρε τίτλο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα.
Oι ευχές της Πέλλης Κουκουτού (σ.σ.: ούτε εμείς σε ξεχνάμε, Πελλού).
Η προοπτική να συμμετέχει ο ΣΟΑΑ στην ΕΘΕΑ; Μακάρι!
Το νέο Cooper S! Φαρμάκι!
Ο φίλος Διονύσης Μπατιστάτος! Γιατί έτσι. Αυτός ξέρει.
Η τελευταία έκδοση του 4auto. Χρήστο & Σία, εύγε!
Ότι ο φίλος μου Θοδωρής Τσίκας δεν κωλώνει!
Η γνωριμία με τον κ. Θόδωρο Δούρο. ¶νθρωπος με την αξιοπρέπεια στη μεγίστη.

Μας χάλασε
Η κοινή παρουσία με στελέχη εμπορικών τμημάτων σε συνεντεύξεις Tύπου.
O γραφικός του χώρου μας, που λασπώνει-υπονοεί, αντί να δαγκώσει τη γλώσσα του.
Η εγκατάλειψη του ¶ρη Ιαβέρη στο Ράλλυ Βοιωτίας.
H αποχώρηση του φίλου μου Μανώλη Ρον Χαλιβελάκη από τη σημαντική θέση του υπευθύνου ασφαλείας των ελληνικών αγώνων. Μακάρι να επανέλθει.

Ο Μ.Σ. το WCOTY, o Σ.Χ. το COTY, o K.K. και η συντακτική μας ομάδα μαζί με τους συναδέλφους της πλειονότητας των ειδικών περιοδικών το ελληνικό COTY, άλλοι άνθρωποι που δουλεύαμε κάποτε μαζί και σίγουρα ξέρουν τι γράφουν και γιατί το άλλο HCOTY, αυτό των «εφημερίδων», και η σούμα κάνει τέσσερα Eλληνικά Aυτοκίνητα της Xρονιάς. Το μερίδιο ευθύνης μου το ξέρω. Ας σταματήσει, όμως, η φιλολογία και τα υπονοούμενα, ας παίξει ο ΣΕΑΑ το ρόλο του, ας προκύψει πρόταση ουσίας και πάμε για ένα Ελληνικό Αυτοκίνητο της Χρονιάς. ¶μεσα!

Πρόκειται για θεσμό που αφορά ειδικούς συντάκτες που δεν τους βρίσκεις μόνο στα περιοδικά μας. Σε αυτό συμφωνούμε. Εκεί όπου διαφωνούμε είναι στο ρόλο των περιοδικών μας και των εταιρειών που τα εκδίδουν. Πληρώνουν εκατομμύρια ώστε η αξιολόγηση να γίνεται σύγχρονα και αντικειμενικά, ενώ κάμποσοι από μας, ακόμα και αν δεν εργάζονται πλέον σε περιοδικά ή συνεργάζονται κατά περίπτωση, μάθαμε το όνομά μας μέσα από αυτήν τη διαδικασία, καλά κρυμμένοι πίσω από τον Καββαθά, το Χατζάρα και τον Τριανταφύλλη, χωρίς να υποτιμώ νεότερους εκδότες που ήρθαν για να μείνουν, όπως ο Ντίνος Παπατριανταφύλλου. Ψυχραιμία, σεβασμός και μόνο τότε υπάρχει ελπίδα να συνεννοηθούμε.

Αισθανθήκαμε όμορφα στην ευρωπαϊκή παρουσίαση του Μazda BT-50, στον Αστέρα, στη Βουλιαγμένη. Καλοί φίλοι, ξένοι και Έλληνες οικοδεσπότες (κάνουν εξαιρετική δουλειά στην ΕΛΜΑ), φιλοξένησαν ιδανικά τους ειδικούς όλου του κόσμου, και μάλιστα με έντονο το ελληνικό στοιχείο. Εύγε!

Όχι άλλο Forum στις επιστολές... Τα πολλά γράμματα και τα ακόμα περισσότερα e-mail δε μας αφήνουν περιθώρια (χώρου...) ώστε να φιλοξενούμε αποσπάσματα από το 4T Forum, το οποίο, βέβαια, διαβάζουμε, καταγράφουμε και αποθηκεύουμε, αξιοποιώντας την κινητικότητα και την κριτική που το χαρακτηρίζει.

Δε θα ανοίξουμε διάλογο μέσα από το περιοδικό με τους Έλληνες βετεράνους οδηγούς αγώνων (ΣΒΟΑ). Αλίμονο. ¶λλωστε, για ορισμένους ο σεβασμός μας δεν περιορίζεται στην αγωνιστική τους παρουσία, αλλά φτάνει μέχρι την κοινωνική τους, ακόμα και σήμερα.

Πάντως, το ερώτημα παραμένει. Προς τι η ημερίδα ασφαλείας; ¶λλος πρέπει να είναι ο ρόλος των σοφών σε κάθε χώρο. Ναι, δίπλα μας, κεριά αναμμένα (σ.σ.: σε λίγο θα είμαστε μαζί), αλλά με προτάσεις που βελτιώνουν-αναβαθμίζουν-υπενθυμίζουν, μακριά από πολιτική, προβολή και μικροσυμφέροντα.

Μακάρι να τα καταφέρουν και να φτιαχτεί, επιτέλους, ένας χώρος όπου θα προβληθεί ιδανικά η ιστορία των ελληνικών αγώνων, που, πάντως, σήμερα καλύπτεται, και μάλιστα με αντικειμενικά κριτήρια, από το κόσμημα της ΑΛΜΑΝ στην οδό Πειραιώς. Χώρο που έχει διακοσμήσει, με γούστο και ευγένεια, η κ. Λυδία Κουβάτσου.

ΑΡΙΣΤΕΙΑ: Behind the scenes!
Είναι πάγιο αίτημα των αναγνωστών μας να παρευρεθούν σε κάποια από τις φωτογραφίσεις του περιοδικού. Είναι, επίσης, παράδοση πλέον, κάθε χρόνο τέτοια εποχή, οι φωτογράφοι μας να αναζητούν το ύφος και τη φιλοσοφία με την οποία θα αποτυπωθεί ο θεσμός των Αριστείων στις σελίδες των 4Τ. Αυτήν τη φορά, επελέγησαν οι ορεινές διαδρομές της βόρειας Πελοποννήσου, μια και στην πλειονότητά τους τα φετινά Aριστεία μας είναι οδηγοκεντρικά. Με την αποστολή μας να αγγίζει τα 15 άτομα, δεν υπήρχε περιθώριο για τη φιλοξενία κάποιων αναγνωστών, εντούτοις η όλη διαδικασία καταγράφηκε σε βίντεο από το Χάρη Παπαβλασόπουλο και, έτσι, μπορείτε κι εσείς να ζήσετε το παρασκήνιο της φωτογράφισης μέσα από το VCD που συνοδεύει το τεύχος. Δε μένει παρά να ευχαριστήσουμε την ΕΛΙΝ, που ανέλαβε το κόστος παραγωγής του VCD, και το ξενοδοχείο ΧΕΛΜΟΣ στα Καλάβρυτα, για τη φιλοξενία της συντακτικής ομάδας.

Ελληνικό αλά... ελληνικά
Δεν προλάβαμε να πανηγυρίσουμε το γεγονός ότι κάτι αλλάζει στο Δημόσιο, όταν η ΚΕΔ (Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου), περίπου ένα χρόνο πριν, ενέκρινε το αίτημα των περιοδικών αυτοκινήτου για τη χρήση (έναντι ενός λογικού ενοικίου) του αεροδιαδρόμου του Ελληνικού, διευκολύνοντας, έτσι, την πραγματοποίηση των μετρήσεων κάτω από ασφαλείς συνθήκες και η ζοφερή ελληνική πραγματικότητα ήρθε να μας διαψεύσει. Έξι μήνες μετά, όταν έληξε η σύμβαση, η ανανέωση της ενοικίασης αποδείχθηκε μαρτύριο. Τα τακτικά μας τηλεφωνήματα κατέληγαν σε αόριστες απαντήσεις και αναβολές. Κάποιες άλλες φωνές μίλησαν για υπουργούς που διαφωνούν (οι ίδιοι που κοντράρονται και για τον ΟΤΕ) στον τρόπο αξιοποίησης της συγκεκριμένης έκτασης, με αποτέλεσμα οι διοικούντες στην ΚΕΔ να παραμένουν αναποφάσιστοι.